Het geheim van isomaltulose
Hoe suiker toch gezond kan zijn
Isomaltulose is een laag glycemisch tandvriendelijk suiker dat je energieniveau op peil houdt doorheen de dag en zorgt voor een optimale energieboost tijdens het sporten. Het geheim ... dit suiker zorgt voor een meer gebalanceerde bloedsuikerspiegel. Te mooi om waar te zijn? Toch niet!
Een heel klein beetje biochemie
Isomaltulose is zoals biet- en rietsuiker (sucrose, sacharose) een disacharide bestaande uit glucose en fructose. Door een meer rigide binding, namelijk een α-1,6 binding in vergelijking met een α-1,2 binding, wordt isomaltulose echter in ons lichaam door onze verteringsenzymen veel trager opgesplitst in glucose en fructose. Het zijn immers enkel de enkelvoudige suikers zoals glucose en fructose, die door de wand van onze dunne darm in ons lichaam worden opgenomen.
Deze tragere vertering en absorptie van isomaltulose in vergelijking met andere koolhydraten zoals fructose, glucose, sucrose en maltodextrine, zorgt voor enkele unieke effecten op ons lichaam. Het resulteert onder meer in een lagere glycemische respons (tragere en lagere stijging van de bloedsuikerspiegel) en een meer gecontroleerde vrijstelling van glucose, en dus energie, aan het lichaam. Een bijkomend belangrijk gevolg is het verhoogd aandeel van de vetverbranding in de energievoorziening van ons lichaam.
Glycemische respons - een vergelijking tussen suikers
De glycemische respons vertaalt zich in een verandering van de bloedsuikerspiegel na de inname van een koolhydraatrijke drank, snack of maaltijd. Een stijging van de bloedsuikerspiegel zal tevens een stijging van het insulinegehalte veroorzaken, een hormoon dat opname en verbranding van glucose in onze spieren bevordert, terwijl het de vetverbranding afremt. Bij een teveel aan glucose zal bovendien ook de vetopslag bevorderd worden.
Afhankelijk van het type koolhydraat kan de glycemische respons echter sterk verschillen. Hier heb je de schematische weergave van de glycemische respons van sucrose, glucose, maltodextrine en isomaltulose bij gelijke inname.
Duidelijk zijn de scherpe stijging van de bloedsuikerspiegel bij inname van glucose (ook wel gekend als dextrose) en maltodextrine, op de voet gevolgd door sucrose. Bij isomaltulose blijft de stijging beperkt, wat zich ook vertaalt in een lagere insulinerespons.
Tevens vallen de curves van glucose, sucrose en maltodextrine onder de nullijn, i.e. een daling van de bloedsuikerspiegel versus initieel niveau. Ook wel gekend als een hypoglycemische val of energiedip, die gepaard gaat met fysieke vermoeidheid, concentratieverlies en hongeraanvallen. Bij isomaltulose blijft deze echter positief en ligt beduidend hoger wat zich vertaalt in de aanwezigheid van meer energie om de spieren (en hersenen) te voeden.
En de winnaar is …
Al deze effecten geven isomaltulose enkele niet te versmaden voordelen boven snel verteerbare, hoog glycemische suikers.
De tragere en lagere stijging van de bloedsuikerspiegel in combinatie met de afwezigheid van een hypoglycemische val, zorgt voor een meer gecontroleerde aanvoer van glucose, en dus energie, aan de spieren. Bovendien zal ook de insulinerespons lager uitvallen waardoor de vetverbranding minder geremd wordt. Een hoger aandeel van de vetverbranding in de energie aanvoer zorgt ervoor dat je bijvoorbeeld bij het sporten langer kan teren op hetzelfde aantal koolhydraten als sporters die minder vet verbranden. Een dubbele winst dus!
De lagere glycemische respons en vooral het uitblijven van een hypo kan ook een oplossing bieden aan diabetici voor een betere controle van de bloedsuikerspiegel.
En tandvriendelijkheid is altijd mooi meegenomen.
